an interlocutory sen

interlŏcūtĭo, ōnis, f. [interloquor], a speaking between, interlocution.

In gen.:

brevi interlocutione patroni refutandus est,

Quint. 5, 7, 26; so Gell. 14, 2, 17, —

In partic., an interlocutory sen, tence:

severā interlocutione comminatus,

Dig. 1, 15, 3; 44, 1, 11; Cod. Th. 11, 36, 1.

inter-dīco, dixi, ctum (interdixem for interdixissem, Cat. ap. Gell. 19, 9 fin.), 3, v. a., to speak between, i. e. to interpose by speaking.

Lit.

To say among other things, to remark meanwhile, interpose:

in praesentiarum hoc interdicere non alienum fuit,

Auct. Her. 2, 11 fin. —

To forbid, prohibit, interdict.

With ne:

interdico, ne, etc.,

Ter. Hec. 4, 1, 48:

interdicit atque imperat Cassivellauno ne Mandubratio noceat,

Caes. B. G. 5, 22:

praecipit atque interdicit omnes unum peterent Indutiomarum, neu quis, etc.,

id. ib. 5, 58; so with ut ne:

neque enim est interdictum... ut singulis hominibus ne amplius quam singulas artes nosse liceat,

Cic. de Or. 1, 50, 215; id. Balb. 13, 30.—

Alicui aliquid:

feminis dumtaxat purpurae usum (al. usu),

Liv. 34, 7:

histrionibus scaenam,

Suet. Dom. 7:

ei convictum hominum,

Val. Max. 2, 7, 9:

feminis convivia et conspectum virorum,

Just. 41, 3, 2:

alicui admirationem,

Sen. Ep. 87:

interdictum est mare Antiati populo,

Liv. 8, 14:

religio civibus interdicta,

Suet. Claud. 25:

interdicitur vini potus,

Plin. 30, 10, 27, § 87; cf. abl. absol.:

urbe interdicta,

Suet. Aug. 27; id. Vesp. 14; Cic. Balb. 10, 26.—

Alicui with inf.:

alicui arte sua uti,

Dig. 48, 19, 43:

cum sibi interdixerit habere, interdixit et poscere,

Sen. Vit. Beat. 18, 3; cf. with ellips. of dat.:

interdixit hariolus... aliquid novi negoti incipere,

Ter. Phorm. 4, 4, 27:

pari severitate interdixit commeatus peti,

Suet. Galb. 6.—

Alicui aliquā re:

vos interdicitis patribus commercio plebis,

Liv. 5, 3, 8:

quā arrogantiā usus Ariovistus omni Galliā Romanis interdixisset,

Caes. B. G. 1, 46, 4:

meretriciis amoribus juventuti,

Cic. Cael. 20, 48:

male rem gerentibus patribus bonis interdici solet,

id. de Sen. 7, 22:

ei domo suā,

Quint. 6, 3, 79; Suet. Aug. 66 (cf. 1. B. 2. infra.).—

Aliquem aliquā re:

aliquem sacrificiis,

Caes. B. G. 6, 13, 6; mostly in pass.:

quod moribus eorum interdici non poterat socero gener,

Nep. Ham. 3, 2:

philosophi urbe et Italiā interdicti sunt,

Gell. 15, 11, 4: illi omni jure interdicti, Q. Metell. ap. Gell. 17, 2, 7.—

With dat. and de and abl.: interdixi tibi de medicis, forbid to have to do with, warn against, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14.—

Pass. impers., with abl. manner:

priusquam senatus consulto interdiceretur,

Suet. Aug. 43.—

In partic.: interdicere alicui aquā et igni, to forbid one the use of fire and water, i. e. to banish:

tanquam si illi aquā et igni interdictum sit,

Cic. Phil. 6, 4:

futurum puto, ut aquā et igni nobis interdicatur,

id. Fam. 11, 1:

quibus cum aquā et igni interdixisset,

Caes. B. G. 6, 44; Paul. Sent. 5, 26, 3; 5, 29, 1.—

Interdicere alicui (sc. aquā et igni), Ampel. 42.—

Interdicere alicui aquam et ignem, Isid. 5, 27, 38.—

Transf.

To enjoin, command (of an injunction implying also a prohibition):

te familiae valde interdicere ut uni dicto audiens esset,

Cic. Rep. 1, 39, 61.—

Of the prætor, to forbid, interdict; esp., to make a provisional or interlocutory decree:

praetor interdixit de vi, etc.,

Cic. Caecin. 8, 22:

praetor qui de fossis, de cloacis, etc., interdicit,

id. ib. 13 init.:

praetor interdixit, ut unde dejectus esset, eo restitueretur,

id. ib. 28, 80.—

To make use of a prætor ' s interdict, Quint. 3, 6, 71:

si adversus eum velis interdicere,

Dig. 43, 18, 1: alicui rem capitalem, Cato ap. Charis. p. 178 P.